Eindelijk dan ook solo(film)!

Het is dan eindelijk zo ver.. Een maand of wat terug had ik mijn eerste solo vlucht.. ik heb nu ook eindelijk het bijbehorende filmpje op internet staan.

Je ziet me eerst 3 keer landen met instructeur, daarna 3 keer solo.. daarna het hele KLS ritueel..

http://www.vimeo.com/4730887

Groeten, Marvin.

Just some time spended 4 weeks ago.

http://www.vimeo.com/4138297



Is nu een week of 4 terug denk ik. Had een middagje over..

Was wel weer eens tijd hè...

Het is nu al weer een tijdje terug dat ik wat van me heb laten horen. Er is in de tussentijd een hoop gebeurd. Wat betreft het vliegen gaat het allemaal weer helemaal lekker. Zoals in een van mijn eerste berichten te lezen was bestaat mijn vlieg traject in grote lijnen uit 3 delen. Het vliegen op zicht. Het vliegen met je instrumenten. En dan nog 6 vluchtjes CPL.

Het eerste gedeelte heb ik afgerond. De VFR vluchten zijn voorbij, en ik mag nu zeggen dat ik een echte piloot ben, want met het afsluiten van dat eerste deel, behaal je je PPL. Je Privat Pilots License. Dit wil zeggen dat ik nu zelf een vliegtuigje mag huren en daar in rond kan gaan vliegen ( is het niet dat de KLS die papieren pas vrij geeft zodra ik de hele opleiding heb afgerond, dus daar moet ik nog even mee wachten).

Om dit te behalen heb ik het even heel druk gehad. Zeker aan het einde. De laatste paar vluchten waren met een voor mij nieuwe instructeur, waarbij je alles toch net weer even ander moet doen, en het toch allemaal weer even wennen is. Ging verder wel prima allemaal, en ik was klaar om mijn laatste twee checks te vliegen. De eerste had ik met Sundby. Een instructeur die ik een keer eerder gehad had, en ik wist dus ongeveer wel waar die goed op lette, dus dat was wel fijn. Het vliegen zelg ging alleen wat minder. Je maakt voor jezelf een soort standaard aan in die laatste vluchtjes, aan de hand van hoe je zelf vliegt. Die dag vloog ik voor mijn gevoel ver onder mijn standaard, maar de instructeur vond het allemaal wel prima, dus ik kon gewoon door naar mijn volgende check. Deze kreeg ik van Mr Haber. Dat is de gene die hier een beetje de baas speelt over alles wat de KLS aan gaat. Dit is iemand waar iedereen wel veel mee temaken krijgt, en iedereen wel een beetje leert kennen. Ook was dit de gene die mij op mijn eerste solo stuurde. Na een vluchtje met hem, waarbij ik moest laten zien of ik een beetje met het vliegtuig om kon gaan, en hoe goed ik kon navigeren. Ik moest en planning maken die hij eerst door ging kijken. Daarna gingen we de lucht in, en heb ik een paar stukjes van de plannig gevlogen. Vervolgends kreeg ik een divertion (Haber noemde een punt, en ik moest zorgen dat ik daar komen kon) naar Goldfield Ghost Town. Dit is een deel van de Apache trail die ik met mijn ouders op de motor gedaan had, en het was dus ook wel een keer leuk om deze vanuit een ander punt te zien. Dit kwam helemaal perfect uit, en we konden door naar Aircraft handeling. Een steepturn, stall en een stukje slowflight. hierna nog een paar landingen, en toen had ik mijn papiertje binnen!

Vervolgends begonnen met het IFR gedeelte. Het instrument vliegen. Hierbij maak je vooral gebruik van je zes basis instrumenten. Deze zitten naast elkaar, recht voor je neus, zodat je ze goed kan zien. Deze zijn voor het besturen van je vliegtuig heel belangrijk. Dit zijn namelijk je Snelheidsmeter, Kunstmatige horizon, Hoogtemeter, Vertikale snelheidsmeter, Compas en nog een metertje waarbij je een buisje in een balletje hebt zitten, en een afbeelding van je vleugels, waarmee je nette gecoördineerde bochten kunt draaien van 180 graden in 1 minuut.

Tijdens het vliegen heb ik dan een IFR bril op, waardoor ik niet meer naar buiten kan kijken, maar alleen nog op mijn instrumenten. Naast de Basic six hebben we natuurlijk ook nog wat Radio Navigatie Instrumenten nodig. De meest belangrijke om je weg te vinden in de lucht, is de Nav1 en Nav2 set. Hier kan je de frequentie van een VOR ( Very high frequency Omnidirectional Range) indraaien. Deze VOR geeft 360 graden rond een signaal af, en iedere graden dat hij opschuift veranderd het signaal een klein beetje. Het apparaat in je vliegtuig kan met behulp van nog een signaal wat afgegeven word door de VOR berekenen op welke radiaal van de VOR je zit. Deze gegevens worden doorgegeven naar je instumenten waardoor je aan de hand van een naaldje kan aflezen waar je zit. Door ook de DME (Distance Measuring Equipment) in te stellen kan je ook nog een afstand aflezen van het baken, en op die manier kan je op je kaart precies zien waar je zit.

Hier komen nog een aantal dingen bij kijken, maar die typ ik allemaal nog wel een keer uit als ik zo ver ben. Vandaag ga ik de simulator in om die radialen te intercepten. Dan zegt mijn instructeur op welke radiaal hij uit wil komen van zo'n VOR, en dan moet ik de procedures volgen. Er zijn een aantal verschillende manieren, afhankelijk van de situatie. Dat word allemaal dus wel leuk, en uiteindelijk hoop ik alles met een paar weken onder de knie te hebben.

Maar wat gebeurd er verder naast al dat vliegen nog. Nouw best wel een hoop nog. Ismay was hier weer heen gekomen. Ze zou hier voor 2 weken zijn, wat een hele welkome onderbreking was van de dagelijkse vliegsleur hier. Omdat ik eerst nog mijn VFR moest afmaken, en het daar wel druk mee had, hebben we het eerst nog een beetje rustig aan gedaan, en hebben vooral veel tijd gestoken in het gewoon samen zijn en relaxen. Natuurlijk waren er ook nog wel wat andere dingen die we wilde gaan doen. Zo zijn we lekker een dagje naar Sedona gegaan. 

Sedona is "the red rock county". Hier heb je veel ijzer in de bergen zitten, dus de bergen die daar omhoog geschoten zijn, zijn ook helemaal verkleurd van de roest, en is alles daar rood gekleurd. Hier zijn we een van de bergen op geklommen en hebben er een gezellige dag van gemaakt..

Na weer een week druk vliegen ( en Ismay vooral druk met de honderden nagelsetjes, nagelvijltjes, nagel oppoets spullen en lak spul) hebben we nog wat uren aan het zwembad door kunnen brengen samen, en hebben al met al toch wel erg lekker gehad zo bij elkaar. Maar het hoogtepunt was toch wel afgelopen weekend denk ik. 

Afgelopen week zijn we het internet op gegaan om een hotel te zoeken. Afgelopen vrijdag heb ik aan de telefoon gehangen om een auto te huren, en afgelopen zaterdag ochtend zijn we om half 9 vertrokken, om zondag avond laat weet terug te komen van een heerlijk weekend in "the city of lights" oftewel Las Vegas!

We hebben overnacht in hotel Tropicana, die bijna aan het begin ( of einde) van de strip ligt. De strip is de weg waar alle mooie hotels en casinos aan liggen. Na aankomst om 3 uur zijn we in gaan checken, en zijn eerst lekker even aan het zwembad gaan liggen, want marvin moest even een uurtje bij slapen. 

Ismay met der speciaal voor Vegas mee gebrachte jurk, en Marvin in zijn korte broek en tshirt zijn we gewapend met 2 cameras op pad gegaan. We hebben even gekeken bij de leeuwen van The MGM Grand, Bij de watershow en de bloementuin van de Bellagio, de grachten van The Venetian, het casino van de Mirage, het rijk van Cesar, de Eifeltoren, de vele hebbe-dingetjes van de Coca Cola en M&M's store, we zijn binnen een uur in een kasteel, een sphynx en een piramide geweest en hebben de hele skyline van NewYork van dichtbij bekeken. En buiten dat alles om hebben we natuurlijk nog veel meer gedaan waar ik nu echt de tijd niet voor heb om dat allemaal op te schrijven. Het was een prachtige ervaring om de overdreven, maar toch wel mooie stad een keer te bezoeken en het is zeker wel iets wat je bij blijft.

Het is zeker wel iets waar we nog een keer terug heen willen om het echte Vegas te beleven als we wel gewoon allebij in het casino mee kunnen doen, niet bij de goktafel weg gestuurd worden, en niet eens cola mogen bestellen in de bar van het hotel. 

Helaas is de pret weer afgelopen en is Ismay vanmorgen weer naar huis gegaan, maar gelukkig hebben we de fotos nog! En een heleboel ook. Ik heb de vervelende ervaring dat het invoegen van fotos in de tekst de hele opbouw en opmaak weer in de war gooit, dus ik heb besloten om maar gewoon een 2de post toe te voegen waar alle fotos in staan. Wel zo gemakkelijk :)

Helemaal weer opgeladen voor de komende weken sluit ik dit verhaal maar weer af. Ik ga weer de boeken in duiken en zorgen dat ik alle stof onder de knie krijg en zo snel mogelijk weer terug ben in Nederland.

Gegroet vanuit Mesa, Arizona, en tot de volgende keer maar weer. ( de fotos komen er echt aan, maar daar ga ik een andere keer mee verder. Morgen ochtend ben ik van half 6 tot kwart voor 7 sochtends aan het vliegen, dus daarna heb ik tijd zat om dat even toe te voegen. )

Tot snel en de groeten!

Ook mijn ouders waren nieuwschierig.

Het is alweer bijna zo ver dat mijn ouders weer in het vliegtuig stappen naar Nederland terug. Ze zijn toch nog even een weekje langs gekomen om eens te bekijken hoe het mij hier af gaat en wat ik hier nou allemaal aan het doen ben. Natuurlijk kwamen ze ook voor de mooie omgeving van Phoenix.

Natuurlijk had ik niet de hele dag de tijd om bij ze te zijn, omdat ik mijn vluchten natuurlijk ook nog moest voorbereiden en vliegen. Nadat ik ze s avonds opgehaald had vanaaf het vliegveld, en ze met de huur auto naar hun hotel waren gegaan hebben we nog even wat gepraat over hier en thuis, en hebben we nog even de Nederlandse hebbe dingetjes uitgewisseld. ( de chocolade hagel, vlokken, vruchten hagel en de chocolade paaseitjes.) De volgende dag zou ik een vlucht hebben waarbij ik eerst een paar touch and Go's zou doen op Falcon field, zodat ze dat nog even konden bekijken, en dan de rest van mijn vlucht gaan doen.

Eerst een rondje gedaan met mijn ouders over het vliegveld, en laten zien waar ik nouw een groot gedeelte van mijn verblijf rond hang. Toen het tijd was om te gaan vliegen kwam ik er bij de check van de buitenkant achter dat er een vlakke plek op de band zat, en dat die vervangen moest worden. Dit duurt gelukkig maar 10 minuten, dus dat zou geen probleem worden. Toen ik echter de motor gestart had en weg wilde gaan merkte ik op dat de altenator ( het ding wat er voor zorgt dat de accu opgeladen word) neit werkte, en moest dus helaas mijn vlucht cancellen omdat het te laat was om een ander vliegtuig te gebruiken. ( Ik moet voor zonsondergang terug zijn). Hierdoor hadden mijn ouders me nogsteeds niet zien vliegen, dus hebben we dat anders geregeld.

Een van de dagen wilde mijn ouders ook nog naar Tucson gaan. Als je die kant op gaat, dan kom je langs een klein stadje dat Coolidge heet. Hier hebben ze ook een vliegveld, en toevallig ging mijn planning ook naar dat veld. Hier heb ik dus afgesproken met mijn ouders, en net toen ze daar de hoek om kwamen rijden was ik net bezig met mijn landing. Ik heb de kist even uitgezet, en ze even gedag gezegt. Snel nog een fototje, entoen weer het vliegtuig in gestapt. Nog even 2 keer een landing laten zien aan mijn ouders, en toen weer terug naar Falcon Field.

De rest van de week zijn mijn ouders lekker rond blijven rijden alle kanten op, en heb ik ze vooral savonds en aan het einde van de middag gezien waarna we ook wat gingen eten ergens en meestal nog even ergens wat koffie drinken voor het weer bed tijd was.

We hebben gister lekker een motor gehuurt en zijn daar lekker op rond gaan toeren. Een stukje Apache trail gedaan, en alle oudheid weer gezien hier. Was wel weer lekker om weer een keer op een motor te zitten na alle verhalen van Vincent, die tegenwoordig mijn eigen motor gebuikt om zich in Nederland naar zijn werk te vervoeren.

Vandaag nog naar Gila Bend gegaan, waar ik toevallig vorige week nog heen gevlogen was. Daar een leuk winkeltje met allemaal handgemaakte dingetjes bekeken en wat gegeten, voor we weer terug moesten om de huur auto terug te brengen en weer ons bed in te gaan.

Morgen ochtend... over een paar uur dus, dan gaan we rond half 5 sochtends weg bij het hotel van mijn ouders ( dat word dus om kwart voor 4 hier weg gaan) en dan mijn ouder op het vliegveld afzetten voor hun lange, lange LANGE reis terug..

Cross country

Jahoor.. Ik heb er weer een endorsement bij ( een papiertje waarmee een instructeur je toestemming geeft om iets te doen). Deze keer was het mijn Cross county endorsement.

Wat betekend dit voor mij, en wat moest ik hier voor doen?

Ik moest hier voor een 3 uur durende vlucht met mijn instructeur vliegen. Ik ben naar Tucson gevlogen wat ongeveer een uur naar het zuid oosten ligt. Hier moest ik hun airspace op de juiste manier in gaan, en dan landen. terug taxien en op dat hele stuk was het de bedoeling dat mijn instructeur helemaal niks hoefte te doen, en ik dus kon laten zien dat ik in mijn eentje een navigatie vlucht kon doen.
Bij een navigatievlucht heb je om de 20 mijl ongeveer ( 10 minuten) vliegen een punt gekozen die goed herkenbaar is, en door je planning de dag er voor goed te doen, en de wind mee te rekenen is het de bedoeling dat je op ieder punt een bepaalde compaskoers gaat sturen, en dan nog op je volgende punt uit komt ook.. terwijl je dit doet moet je goed je tijd, brandsrof verbruik, richting, ander verkeer en airspaces van andere vliegvelden in de gaten houden. Zo kwamen we bv vlak langs Eloy. Hier hebben ze best wel vaak parachutisten die uit de lucht komen vallen. Dus zodra je in de buurt komt moet je even overschakellen naar hun frequentie en in de gaten houden of ze gedropt worden, en zorgen dat je daar uit de buurt blijft.

Zodra we bij tucson geweest waren, en alles goed gegaan was gingen we weer terug, en kreeg ik een diversion naar een ander veld ( ik moest dus mijn planning in het vliegtuig aan gaan passen en een landing op een voor mij nog onbekend veld gaan maken.) Dus ik heb de richting, afstand, tijd en brandstofverbruik uitgerekend, en in mijn kaart proberen te tekenen, wat nog best moeilijk is in zo'n hobbelend vliegtuig ( met slecht weer lijkt het net of je constand een spoorovergang over gaat met de auto, en met heel slecht weer zijn het alleen nog maar verkeersdrempels die je regen komt ). Nadat we dat gedaan hadden moest ik mijn planning weer op pakken, en verder vliegen.

Toen werd ik nog een keer naar een ander veld gestuurd door mijn instructeur, en moest ik landen op Phoenix Regional. Dit is een hele korte baan , die ongeveer net zo breed is als de vleugels van mijn vliegtuig. Was wel mooi om een keer te doen. Het was net een 3 baans autoweg.

Daarna nog terug naar Falcon Field, en daarna had ik mijn CrossCountry Endorsement binnen.

Wat betekend dit nou? Kort door de bocht betekend dit dat ik nu door heel Amerika mag vliegen, zoland ik mijn aan de opdrachten in de sylabus hou ( de duur van de vlucht, en de opdrachten die ik onderweg moet doen) en ik me aan de regels van Amerika hou.

Hiermee ga ik ook weer een nieuw onderdeel van mijn training in. Ik ga nu vooral veel navigeren en de komende vluchtjes zijn weer solo vluchten. Ik had vandaag ook weer een solo vlucht. Ik ben naar het noord westen gegaan, naar Wickenburg. Dit is 47 minuten vliegen, en als je daar je taxien en opstarten en circuitjes bij telt, dan ben je precies 2 uur bezig, zoals ik vandaag. Was weer een mooie vlucht, waarbij ik met maximale zijwind op een smalle baan moest landen. Was wel weer leuk, en zeker als je dan merkt dat je hem nog op precies de goede plek krijgt ook. Terug weg was erg hobbelig, maar wel leuk.

Morgen doe ik een vlucht van 3 uur lang, waarbij ik helemaal rondom Phoenix vlieg, wat best wel een heel stuk is als je je bedenkt dat ik dus ongeveer 2 en een half uur lang met 220 km per uur aan het vliegen bent. Ik ga tussen door nog een keer een landing maken op het vliegveld van Buck Eye, en ik moet ook nog ergens wat steepturns en stalls invoegen.

Morgen dus weer vroeg er uit om de winden in de planning te zetten die dan uitkomen, en dan mijn planning af te maken. Ik vlieg om kwart over 12, maar de wekker gat gewoon weer om half 7.

Groeten vanuit het door wind geplaagde Mesa Arizona.

Een dagje Phoenix

Om meteen maar even door te gaan met mijn belevenissen..

Een filmpje waarbij te zien is hoe ik hier met de amerikaanse Traceurs mee train op een Breakdance evenement.

Verder niks met vliegen temaken, maar wel met mijn belevenissen hier:

Dus voor ieder die het interessant vind..

http://www.vimeo.com/3569957